بَر
چهارشنبه, ۱۴ مرداد ۱۳۹۴، ۰۴:۵۳ ب.ظ
تمامم به افعی بماند؛
که از فرط رخوت، دمش را گزیده....
ما را دگر معامله با هیچکس نماند / بیعی که بی حضور تو کردم اقاله است
منوی بلاگ
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۷ (۱)
- مهر ۱۳۹۷ (۱)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۱)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱)
- تیر ۱۳۹۵ (۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۳)
آخرین مطالب
- ۱۳ اسفند ۹۷ ، ۱۴:۴۳ نا خلوت
- ۲۲ مهر ۹۷ ، ۱۱:۱۲ چون دوست دشمن است.
- ۱۹ اسفند ۹۶ ، ۱۳:۲۷ دریغا نیست همدردی موافق/ که بر بخت بدم خوش خوش بموید
- ۲۸ مهر ۹۵ ، ۱۵:۳۹ چرا دنیا اینقدر پر از چیز های وحشتناک است؟
- ۱۷ شهریور ۹۵ ، ۱۰:۴۷ غریب افتاده از اقران بستانش
- ۰۳ مرداد ۹۵ ، ۰۱:۳۴ ... و بگو ماهی ها، حوضشان بی آب است.
- ۱۲ تیر ۹۵ ، ۰۵:۴۳ ساسان پسر احمد پور
- ۰۶ تیر ۹۵ ، ۲۳:۰۹ از چاشنی قتد مگو هیچ...وز شکر
- ۰۵ خرداد ۹۵ ، ۰۱:۲۸ نشان قافله سالار عاشقان این است*
- ۱۶ فروردين ۹۵ ، ۱۱:۱۲ آه که من دوش چه سان بوده ام؛
س.پ.و